Lektor języka niemieckiego Davis, starszy z braci Winwoodów oraz perkusista York byli już wykonawcami o sporym doświadczeniu, które nabyli grając uprzednio jazz tradycyjny i nowoczesny blues oraz skiffle. Stopniowo jednak w zespole zaczął dominować samorodny talent młodszego Winwooda. Występy grupy na scenach klubowych cieszyły się dużym wzięciem publiczności, ale ich bluesowo-popowe nagrania nic sprzedawały się najlepiej.
Przełom nastąpił w 1965 r. wraz z singlem "Keep On Running", który doszedł do l. miejsca w Wielkiej Brytanii. Krótko po nim pojawił się kolejny hit notowany na samym szczycie "Somebody Help Me" i trzy niewiele mniejsze przeboje: "When I Come Home", "Gimme Some Lovin'", oraz "I'm A Man". W tym okresie muzycy wystąpili też w niskobudżetowym filmie brytyjskim "The Ghost Goes Gear". W ciągu całej kariery ich menedżerem był Chris Blackwell, założyciel wytwórni Island Records. Wśród licznych komentarzy prasowych i po miesiącach spekulacji, w kwietniu 1967 r. z zespołu odszedł Steve Winwood, by założyć grupę Traffic. Jak na ironię, wśród grup firmujących wydany w tym samym roku album ze ścieżką dźwiękową z filmu Here We Go Round The Mulberry Bush znalazł się zarówno Traffic jak i The Spencer Davis Group. W ślad za Stevem również Muff Winwood opuścił formację i zatrudnił się w wytwórni Island jako szef działu ds. kontaktów z artystami. Do Spencera Davisa dołączyli tymczasem Phil Sawyer, (ur. 8.03.1947 r.), którego szybko zastąpił Ray Fenwick (gitara) z formacji After Tea, oraz Eddie Hardin (właśc. Edward Harding, ur. 19.02.1949 r.; klawisze). Ten ostatni miał głos łudząco podobny do Steve'a Winwooda.
Zespół nie zdołał utrzymać popularności, choć nagrał jeszcze dwa mniejsze hity: "Mr Second Class" oraz psychodeliczny "Time Seller". W trakcie kolejnych zmian do składu doszli Dee Murray i Dave Hynes (zastąpiony wkrótce przez Nigela Olssona), a Hardin i York odeszli by założyć własną grupę, która odniosła pewien sukces, głównie w Europie, w czasie progresywnego boomu lat 1969-70.
W lipcu 1969 r. Spencer Davis rozwiązał zespół i przeprowadził się do Ameryki, gdzie zajął się interesami, pracując w oddziałach ds. kontaktów z artystami różnych dużych wytwórni płytowych. Równocześnie kontynuował karierę jako solista. W 1973 r. reaktywował swoją formację, w składzie: Davis/York/Hardin/Fenwick oraz basista Charlie McCracken, występujący uprzednio w grupie Taste. "Nowy" zespół nagrał dwa albumy i singla "Catch Me On The Rebop" odbył tournee po USA i Europie, po czym rozwiązał się.
W 1990 r. Davis ponownie wskrzesił na krótko swój zespół, w którym tym razem znaleźli się Don Kirkpatrick i Ed Tree (gitary), Rick Sevatte (klawisze), Charlie Harrison (bas) i Bryan Hitt (perkusja; eks-Wang Chung).
Single
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Aus | N.Zel | Wytwórnia [Aus/N.Zel] |
Komentarz |
Keep on running / High time baby | Spencer Davis Group | 02.1966 | 21[12] | 5[6] | Festival FK 1230/Fontana TF 267514 | [written by Jackie Edwards] |
Somebody help me / Stevie's blues | Spencer Davis Group | 06.1966 | - | 20[1] | -/Fontana TF 267561 | [written by Jackie Edwards] |
Gimme some lovin' / Blues in F | Spencer Davis Group | 01.1967 | 6[18] | 5[9] | Festival FK 1598/Fontana TF 267647 | [written by Steve Winwood/Muff Winwood/Spencer Davis] |
I'm a man / I can't get enough of it | Spencer Davis Group | 03.1967 | 16[11] | - | Festival FK 1670/Fontana TF 267669 | [written by Steve Winwood/Jimmy Miller] |
Time seller/Don' t want you no more | Spencer Davis Group | 09.1967 | 37[10] | - | United Artists UAK 1985/- | [written by Davis/Hardin] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz