Daly-Wilson Big Band powstał w Sydney w 1968 roku Daly rozpoczął karierę muzyczną w latach 50-tych jako perkusista w Ramblers a następnie w Steeds. W połowie lat 60-tych koncertował w Stanach Zjednoczonych jako członek Kirby Stone Four, a następnie z Si Zentner; później dołączył do Glenn Miller Orchestra (prowadzonej przez Buddy DeFranco).
Wilson uczył się jako pianista, zanim zmienił fortepian na instrumenty dęte. W 1966 roku dołączył do ABC Dance Band prowadzonego przez Jima Gussey'a,okazjonalnie grał z Sydney Symphony i firmowym bandzie TCN-9,prowadzonym przez Geoffa Harvey'a.
W sierpniu 1969 r Daly-Wilson Band wystąpił w Stage Club w składzie z najlepszymi muzykami jazzowymi i z Kerrie Biddell jako wokalistką; Tony Buchananem grającym na saksofonie, klarnecie i harmonijce; Graeme Lyallem na saksofonie; Bobem McIvorem na puzonie; Kolem Nolanem na organach, fortepianie i pianinie elektrycznym; i Dieterem Vogtem na flugelhornie, gitarze basowej i trąbce. W wrześniu 1970r nagrali swój debiutancki album, Live! At the Cell Block, który obrazował ich koncert w Cell Block Theatre, w Sydney.
Był wyprodukowany przez Mike Perjanika i wydany przez Columbia Records. Dodatkowi muzycy na albumie to Mark Bowden, George Brodbeck, John Costelloe, Ken Dean, Doug Foskett, Col Loughnan, Allan Nash, Ford Ray, Don Reid, Ned Sutherland i Bernie Wilson. Album zawiera cover utworu Tie Me Kangaroo Down, Sport jako 'Kanga', utwór napisany przez australijskiego artystę, Rolfa Harrisa.
W styczniu 1971 roku grupa supportowała brytyjski zespół jazzowy, Dudley Moore Trio, na australijskiej części ich międzynarodowej trasy.Live! At the Cell Block został wydany w Stanach Zjednoczonych pod koniec 1971 roku, koncertowali w kraju wspierając Dudley Moore Trio,i Cillę Black. Szybko zyskali dużą popularność, ale w listopadzie, Daly-Wilson Big Band ogłosili zakończenie działalności.Defranco razem z Daly i Wilsonem dołączyli do Glenn Miller Orchestra.W 1972 Festival Records wydała The Exciting Daly-Wilson Band, który zawierał wokal Biddell.
Wkrótce po nagraniu tego albumu, zabrakło finansów i band nie mógł już sobie pozwolić na turnee w pełnym składzie, więc musieli się rozdzielić. Biddell wznowiła karierę solową.Od lutego 1974 roku wokalistką zespołu była Marcia Hines. - prosto z jej występów jako Marii Magdaleny w australijskiej produkcji teatralnej Jesus Christ Superstar .Po koncertach w Australii wrócili do USA, gdzie supportowali BB Kinga i Wilsona Picketta w Los Angeles, a następnie wyjechali do Europy i do Związku Radzieckiego na miesiąc.Ich czterotygodniowa wizyta w tym kraju miała miejsce we wrześniu 1975 roku i była po koncertach w Londynie, a następnie w Las Vegas.
Ich kolejny album, Daly-Wilson Big Band featuring Marcia Hines (1975),zawierał covery ,"Ain't No Mountain High Enough" i "Do You Know What It Means to Miss New Orleans?" śpiewane przez Hines.Pod koniec 1974 roku Hines wydała swój debiutancki solowy album, Marcia Shines (październik 1975).Opuściła zespół by promować swój album i skupić się na karierze solowej.
W listopadzie 1976r amerykański artysta, Vic Damone, zaprezentował Daly-Wilson Big Band w specjalnym programie telewizyjnym na rynku USA,Australia for the Fun of It, który obejmował również Bill and Boyd, The Angels i Davida Gulpilila.Także,w tym samym roku wydali kolejny album, In Australia '77, dla wytwórni Hammard. W styczniu 1977 roku ma miejsce ich tournée po Australii z urodzonym w Nowej Zelandii wokalistą Ricky May'em, frontmanem grupy.
W 1978 roku wydali swój kolejny album, Too Good for a One Night Stand, dla Hammard. Wydali swój siódmy album, Big 'N' Brassy, w roku 1982. We wrześniu 1983 roku band rozpadł się.
Albumy
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Aus | US | Wytwórnia [Aus] |
Komentarz |
Daly Wilson Big Band feat. Marcia Hines | Daly-Wilson Big Band | 01.1976 | 87[6] | - | Reprise 600023 | - |
Daly Wilson Big Band in Australia 77 | Daly-Wilson Big Band | 01.1977 | 39[11] | - | Hammard HAM 014 | - |
Big'N'Brassy | Daly-Wilson Big Band | 09.1982 | 90[3] | - | Hammard HAM 077 | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz