Sammy Davis Jr.

Ur. 8.12.1925 r. w Harlemie, dzielnicy Nowego Jorku, USA, zm. 16.05.1990 r. w Los Angeles w stanie Kalifornia, USA. Davis Junior był dynamicznym, wszechstronnym artystą rozrywkowym i wodzirejem w starym stylu. Będąc jedynym synem pary tancerzy z czarnej trupy wodewilowej o nazwie Will Mastin's Holiday in Dixieland, Davis Junior zadebiutował w grupie w wieku lat trzech jako "Milczący Sam, tańczący karzełek".
W wieku młodzieńczym ćwiczył pod okiem legendarnego tancerza Billa "Bojangles" Robinsona. Davis opuścił grupę w 1943 r. by podjąć służbę w armii amerykańskiej, gdzie po raz pierwszy, ale nie ostatni, spotkał się z przejawami ostrych uprzedzeń rasowych. Po wojnie dołączył do swojego ojca i przybranego wujka w The Will Mastin Trio. W 1950 r. trio występowało w salach The Capitol w Nowym Jorku i Ciro's w Hollywood u boku takich gwiazd jak Jack Benny i Bob Hope, ale to właśnie Davis otrzymywał owacje na stojąco za swój śpiew, taniec, grę na perkusji, popisy komiczne i niespożytą energię.
W 1954 r. podpisał kontrakt z wytwórnią Decca Records i nagrał dwa albumy - Starring Sammy Davis Jr. (l. miejsce na liście amerykańskiej), na którym parodiował takie gwiazdy jak Dean Martin, Jerry Lewis, Johnnie Ray i Jimmy Durante, oraz Just For Lovers. Na amerykańską listę singlową wprowadził nagranie "Hey There", pochodzące z filmu "The Pajama Game". W tym samym roku w wypadku drogowym stracił oko. Gdy w styczniu 1955 r. powrócił na estradę, z przepaską na twarzy, przyjęto go jeszcze bardziej entuzjastycznie niż przedtem. W ciągu tego roku do amerykańskiej Top 20 wprowadził takie hity jak "Something's Gotta Give", "Love Me Or Leave Me" oraz "That Old Black Magic".
W 1956 r. zadebiutował na Broadwayu w musicalu "Mr. Wonderful" z muzyką i tekstami Jerry'ego Bocka, Larry'ego Holofienera i George'a Weissa. W widowisku występowała także pozostała część Will Mastin Trio — wujek Sammy'ego oraz Davis Snr. Musical pokazano 400 razy, a dwie pochodzące z niego piosenki stały się dużymi przebojami: "Too Close For Comfort", oraz tytułowa, która przyniosła sukces Peggy Lee.
Choć Davisa Juniora uważano powszechnie za pierwszego czarnego wykonawcę muzyki popularnej akceptowanego zarówno przez białą jak i czarną widownię, w 1956 r. ściągnął na siebie ostrą krytykę za przejście na judaizm, a potem ślub ze szwedzką aktorką Mai Britt. Sam siebie nazywał "jednookim żydowskim czarnuchem". Nie licząc kilku epizodów jakie zagrał we wczesnej młodości, Davis rozpoczął karierę filmową w 1958 r. obrazem "Anna Lucasta", a uznanie krytyki zdobył w następnym roku za rolę Sporting Life'a w "Porgy And Bess". W tym czasie był też jednym z najważniejszych członków grona najbardziej zaufanych współpracowników Franka Sinatry, określających się jako "Clan" lub "Rat Pack". Pojawił się z Sinatrą w trzech filmach - "Ocean's Eleven" (z 1960 r.), "Sergeant 3" (z 1962 r.) i "Robin And The Seven Hoods" (z 1964 r.), ale większe wrażenie wywarł jego występ u boku innej członkini grupy "Clan" - Shirley MacLaine w musicalu filmowym Cy Colemana i Dorothy Fields "Sweet Charity".
Lata 60-te były dla Davisa dobrym okresem - zyskał niezwykłą popularność dzięki nagraniom płytowym i obecności w telewizji, a szczególnie dzięki występom "na żywo" w Las Vegas i innych miastach USA. W 1962 r. wprowadził na listę amerykańską piosenkę Anthony'ego Newleya i Leslie Bricusse'a "What Kind Of Fool Am I?", by później nagrać jeszcze kilka innych ich kompozycji. Podczas ceremonii wręczania Nagród Akademii Filmowej w 1967 r. zaśpiewał nominowaną do nagrody piosenkę Bricusse'a "Talk To The Animals". Zdobyła ona Oscara, którego w imieniu kompozytora odebrał Davis.
W 1972 r. piosenka "The Candy Man" Newleya i Bricusse'a z filmu "Willy Wonka And The Chocolate Factory" w wykonaniu Sammy'ego osiągnęła milionową sprzedaż.
W 1964 r. artysta znów pojawił się na Broadwayu w musicalu "Golden Boy", będącym dokonaną przez Charlesa Strouse'a i Lee Adamsa adaptacją dramatu Clifforda Odeta z 1937 r. o młodym człowieku stojącym w obliczu dylematu co wybrać, karierę boksera czy skrzypka. W obsadzie znalazł się również Billy Daniels. Przedstawienie prezentowano 569 razy w Nowym Jorku. W 1968 r. przeniesiono je do Londynu. W latach 70-tych Davis pracował mniej, cierpiąc, jak mówiono, z powodu nadużywania w przeszłości alkoholu i narkotyków. W 1983 r. występował dla oddziałów amerykańskich w Libanie, a pięć lat później podjął z Sinatrą i Deanem Martinem męczące tournee po USA i Kanadzie.
W 1989 r. nadal podróżował, objeżdżając Europę z widowiskiem "The Ultimate Event" wraz z Lizą Minnelli i Sinatrą. Gdy dawał z siebie wszystko wykonując najlepsze utwory z całej swojej kariery, takie jak "Birth Of The Blues", "Mr Bijangles" i "Old Black Magic" był już chory, nie dając jednak tego po sobie poznać. Zmarł 16 maja 1990 r.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Because of you	Sammy Davis Jr.	01.1955	8[10]	-	Columbia DO 70 143	-
The birth of the blues	Sammy Davis Jr.	05.1955	14[4]	-	Columbia DO 70 177	-
Something's gotta give	Sammy Davis Jr.	08.1955	3[20]	-	Columbia DO m70 215	-
Love me or leave me	Sammy Davis Jr.	09.1955	12[13]	-	Columbia DO 70 215	-
Stan up an' fight/And this is my beloved	Sammy Davis Jr.	11.1955	18[1];B:15[12]	-	Columbia DOO 70 263	[written by Albert W. Ketelby ]
It's bigger than you and me	Sammy Davis Jr.	02.1956	24[4]	-	Festival SP45-800	-
I'll know/Adelaide	Sammy Davis Jr.	02.1956	16[15];B:9[7]	-	Festival SP45-804	-
Too close for comfort	Sammy Davis Jr.	08.1957	41[5]	-	Festival SP45-1607	-
Me and My Shadow	Sammy Davis with Frank Sinatra Jr.	12.1962	63[6]	-	Reprise R 20 218	[written by Billy Rose,Al Jolson,Dave Dreyer][produced by Cheryl Pawelski,Frank Collura][#1 hit for "Whispering" Jack Smith in 1927r][B:#3 hit for Gary & Bing Crosby in 1950r]
The Shelter of Your Arms/This was my love	Sammy Davis Jr.	04.1964	79[3]	-	Reprise R 20 216	[written by Jerry Samuels][produced by Perry Botkin]
Don't Blame the Children/She believes in me	Sammy Davis Jr.	05.1967	7[16]	-	Reprise 0566	[written by Dorothy Fields/Jimmy McHugh]
Talk to the animals	Sammy Davis Jr.	11.1967	94[3]	-	Reprise 0621	-
I've Gotta Be Me / Bein' Natural Bein' Me	Sammy Davis Jr.	02.1969	49[12]	-	Reprise 0779	[written by Walter Marks][produced by Jimmy Bowen][piosenka z musicalu na Broadway'u "Golden Rainbow"]
The Candy Man / I Want to Be Happy	Sammy Davis Jr.	06.1972	3[30]	-	MGM 2006 095	[written by Leslie Bricusse,Anthony Newley][produced by Mike Curb,Don Costa,Jimmy Bowen][piosenka z filmu "Willy wonka and the chocolate factory"]
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Sammy Davis Jr. in person Australia '77	Sammy Davis Jr.	06.1977	90[3]	-	RCA Victor VPL1-0146	-